Bize her gün bayram !

Şimdi alayınız..
‘Ne diyorsun kızım’ diyeceksiniz!
Bakmayın öyle ahkam kesip lay lay yaptığıma yahu..
Tam ayın sonu muhteşem 5 ‘li çetemle Sydney’de buluşmaya hazırlanırken..
Bronşlar teslim oldu virüse..
Önce hastanelik..
Sonra antibiyotik lik olduk..
Ama hep söylüyor dostlar..
‘Aman dikkat bak, yola çıkacaksın..Şu virüslerden uzak dur”
Neyse, Allahtan çözümü var..
Gerçi bir süredir bayramlar uzak geliyor bana..
Kayıplarım..
Özlemlerim..
Sevdiklerimle her an görüşsem de aradaki o mesafeler, kilometreler..
Hepsini üst üste koyduğumda..
Bazen içsel bir derinlik yaşıyorum..
Ve boşluk…
Şöyle bakıyorum da çoğu insan ilişkilerine..
Yapay…
Uzak.
Var mış gibi yapıpta, öylesine verilen selamlar bile uzaklaştırıyor insanı çok şeyden..
Oysa baksanıza içine..
Doluluk sandığımız çok şeyde büyük boşluklar var..
Yerleştirin puzzle’ ı  ama hep bir açık gedik var.
Sevgide boşluk..
Saygıda boşluk.
Paylaşımda boşluk..
Yine de’ler da’lar birbirine girdi..
Özünde yapay zekayla haşır neşir olurken…
Boşluklarımız alt alta üst üste..
Herkes tuttuğu yerden öpüyor..
Ama çoğu ne tuttuğunu bile bilmiyor..
Bayram yaşıyoruz ama..
Neyin, kimin..
Ya da neye kime göre bayram..
Yine de gerçekten copy paste mesaj yapmayan herkese iyi bayramlar olsun..
Adetten ya..
Sonrasını kanamalı bir hasta için, kan aramaya devam ederiz..
Baymadım, boğmadım aman..
Dellenmeyin hemen..
Malzeme bu..
İnsan ilişkilerimizin malzemesi böyle yahu..
Hadi öptüm.
Ben antibiyotiğimi alıp susayım..
Yoksa elinize imkan geçse gömeceksiniz biliyorum!